فرزند و شاگرد مرحوم سید لطف الله شاه ابراهیم بوده و معروفترین نوازنده تنبور در منطقه صحنه است و مقامات تنبور را با استادی کامل و با سبک مخصوص به خود می نواخته است. ایشان علاوه بر نوازندگی تنبور، تار و سه تار را با استادی می نواخته. در نواختن این سازها، شاگرد سید احمد اعتضادی بوده اند که ایشان نیز از شاگردان برجسته مرحوم غلامحسین درویش (درویش خان) بوده است. استاد شاه ابراهیمی در دهه پنجاه به تشویق وزارت فرهنگ و هنر وقت، کلاس رسمی آموزش تنبور را در شهر صحنه شروع کرد. از میان شاگردانش، عده ای را انتخاب و اولین گروه تنبور را در صحنه تشکیل داد و برای معرفی هر چه بیشتر این ساز کهن در جشنواره های موسیقی کردی در تالار رودکی و جشن فرهنگ و مردم در شهر اصفهان و برنامه موسیقی عرفانی در تالار چهل ستون اصفهان، به اجرای برنامه اقدام کرد. ایشان شاگردان زیادی را تربیت نمود. از جمله سید خلیل عالی نژاد، سید قاسم حقیقت نژاد، سید یحیی رعنایی، سید فرامرز رعنایی، معصوم شربتی، سید حبیب شاه ابراهیمی، نادر نیکرو، ارسلان نیکرو، سید فرخ حقیقی. استاد شاه ابراهیمی در سال 1302 شمسی در شهرستان صحنه کرمانشاه متولد شد و در سال 1380 دار فانی را وداع گفت

***************************************************

**************************************************

سيد قلي كشاورز, علي كرمي نژاد معروف به حاجي طوسي, بهرام بيگ ولد بيگي, سيد علي عسكر كردستاني, نجات, بساط عثمانوند, ابراهيم حسيني, ايل خان اركوازي, اولعزيز, ياسمي, كريم صادقي و عبد الصمد عبدي پور هوره خوانان معروف استان هاي ايلام, كرمانشاه و كردستان هستند اما پس از مرحوم علي نظر, سيد قلي كشاورز سرآمد همه هنرمندان اين گونه موسيقي است.

**************************************************************

**************************************************************

سید خلیل عالی نژاد در سال ۱۳۳۶ و در کرمانشاه متولد شد. پدرش سید شاهمراد عالی نژاد، نوازنده تنبور بود.

سید خلیل مشق تنبور را با سید نادر طاهری آغاز کرد و پس از ۲ سال نزد سید امرالّه شاه ابراهیمی رفت. همچنین از درویش امیر حیاتی نیز بهره برد و بعدها به محضر استاد عابدین خادمی راه یافت؛ در این دوره و به صورت همزمان سرپرستی گروه تنبورنوازان صحنه را نیز بر عهده گرفت. وی در سال ۱۳۷۵ (صفحه اول کناب تنبور از دیرباز تا کنون) در رشته موسیقی از دانشگاه هنر فارغ التحصیل شد.

او بر ردیفموسیقی دستگاهی ایران تسلطی کافی داشت. سید خلیل آواز را از مکتب میرزا حسین خادمی آموخته بود و از نادر نادری دف آموخت و تار را از کیخسرو پور ناظری، نواختن تارش به شیوه نوازندگی مکتب برومند نزدیک بود و پرده گیری‌ها و مضراب شمرده و جمله بندی‌هایش در سه تار، شیوه‌ی نوازندگی یوسف فروتن را به یاد می‌آورد. سید خلیل همچنین علاوه بر نوازندگی تنبور به ساخت تنبور و سه‌تار نیز پرداخته‌است و ساخته‌های او با مهر شیدا محصول کارگاه مشترک به همراه عبدالرضا رهنما و بعد از سال ۱۳۷۰ در کارگاه شخصیش با مهر قلندر موجود است.

در اوایل دهه ۶۰ گروه تنبور شمس به سرپرستی کیخسرو پورناظری تشکیل شد و عالی نژاد به جمع این گروه پیوست. حاصل همکاری با گروه تنبور شمس، تکنوازی و جواب آواز ماندگار سید خلیل در کاست صدای سخن عشق بود که با صدای شهرام ناظری انتشار یافت.

در اواسط دهه ۷۰ سید خلیل خود گروه بابا طاهر را تشکیل داد و اعضای گروه باباطاهر در اجلاس هنرهای دینی (۱۳۷۵ تهران) برنامه‌ای اجرا کردند که ویدیو آن به نام زمزمه قلندری به نفع خیریه کهریزک دراختیار علاقمندان قرار گرفت. در سال ۱۳۷۱ سیدخلیل به وصیت احمد عبادی برای شرکت در مراسم خاکسپاری او به تهران رفت و دیگر هیچ گاه به دیار خود بازنگشت.

او علاوه بر خوانندگی و تنبور نوازی سه تار هم می‌نواخت و دستی چیره بر آن داشت. سال ۱۳۷۶ که به جشنواره موسیقی حماسی آمد و زیر بغل استاد و پیر مرادش درویش امیرحیاتی را گرفت و او را به صحنه تالار اندیشه آورد تا هنرش را عرضه بدارد. خودش نیز در بخشی از برنامه مقام‌های سوار سوار، سماع رقم چهارم، جلوشاهی و خان امیری را اجرا کرد و زیبایی کارش در آن بود که ماهور ایلامی و عالی مکان را برای اولین بار عرضه نمود که مورد تشویق تماشاگران قرار گرفت.

عالی نژاد پس از چند سال ماندگاری در تهران در سال ۱۳۷۹ برای شش ماه به سوئد رفت و برای یک سال نیز اقامتش را تمدید کرد. و عاقبت تنها چند هفته پیش از برگشتن به ایران در ۲۷ آبان ۱۳۸۰ در شهر گوتنبرگ سوئد، به دست افراد ناشناس به قتل رسید و خانه و جسم بی جانش به آتش کشیده شد.

**************************************************************

***********************************************************